Kenya; de eerste drie dagen
Door: Daniel
Blijf op de hoogte en volg Daniel Spetter
31 Januari 2013 | Kenia, Meru
28 januari,
Aankomst op Nairobi vliegveld.
Nadat ik door de douane ben en mijn visum heb laten zien kan ik door naar de bagage afhandeling. Toch wel fijn als je dan eindelijk na lang wachten je koffer over de band ziet aankomen.
In de aankomsthal ga ik op zoek tussen de menigte naar een bord met daarop ‘Karibu Kenya Daniel’, zoals Gerald Muthomi gemaild had.
Ik veronderstelling dat er een taxi chauffeur voor me klaar zal staan die me naar Hotel Karibu zal brengen.
Twee keer fout; zie ik Rosemary Muthomi staan. Ik herken haar gezicht van de foto op hun internetsite. En zij legt mij vriendelijk en warm uit dat ‘Karibu’ in het Swahili Welkom betekent…….
Door het chaotische Keniaanse verkeer brengt ze mij naar mijn Hotel.
Verkeersregels: ze rijden links en ehhh… meer heb ik nog niet kunnen ontdekken. ‘Gaan ‘als het kan en heel goed uitkijken want iedereen doet dat: voetgangers kinderen, karretjes met ezels of koeien ervoor. Het is avond en als je een voertuig ontdekt waar alle verlichting werkt is het een uitzondering. Verder is een claxon belangrijk en doe je gewoon je grootlicht aan (tegenliggers of niet).
Verder valt op dat vooral de vrachtwagens oud zijn en een roetwolk uitstoten waar de stoomboot van de sint een puntje aan kan zuigen. Euro 0 zonder roetfilter is de standaard.
De eigenaren van het Hotel voor mijn eerste nacht zijn vrienden van Rose en Gerald. Samen met deze mensen drink ik mijn eerste biertje (Tusker) in Kenya en eten we gezamenlijk.
29 januari.
Volgende ochtend gaan we naar een fabriekje (Highland cannery) waar sperzieboontjes worden ingepot. Gerald heeft mij verteld dat hij deze fabriek graag wil kopen. De huidige eigenaar is 74 jaar oud en vermogend. De man heeft meerdere bedrijven in de (wegen)bouw. De fabriek interesseert de huidige eigenaar weinig maar de productie cheffin leidt het fabriekje met veel enthousiasme en is de vertrouweling van Gerald. Zij speelt Gerald allerlei belangrijke bedrijfsinformatie toe zodat Gerald een goed beeld kan krijgen over de productie kosten en de rentabiliteit van het fabriekje. Mount Kenya Gardens (MKG) (het bedrijf van Gerald en Rose) is echter de enige toeleverancier van de boontjes. Daarbij is er ook maar één ‘buyer’ van het eindproduct; de ingepotte sperzieboontjes. Hierdoor is er dus weinig concurrentie en drukt de prijs van het eindproduct maar dus ook van de inkoopprijs van de verse sperziebonen. En dit is slecht voor de boeren die Gerald behartigt. Heel toevallig is deze afnemer een Belgisch bedrijf op het zelfde moment ook aanwezig bij deze fabriek. Gerald drukt mij op het hart dat hij niet wil laten weten aan deze Belgische delegatie dat hij de fabriek wil kopen. Na de rondleiding door de fabriek ben ik in de gelegenheid even kort een praatje te maken met een van deze delegatie leden. Hij verteld dat zij een inkoop organisatie zijn en de producten door verkopen aan de Lidl Delhaize etc. In het verleden is er ook voor HAK geproduceerd.
De rondleiding door de fabriek is er een die ik niet snel zal vergeten: als we buiten voor het gebouw staan maak ik een paar foto’s. Er staan maar een enkele auto’s voor de fabriek. 2 daarvan zijn van Rose en Gerald één van de Belgische delegatie en één van een consultant. Als we in een witte jas en een haarnetje zijn gestoken gaan we door een zijingang de fabriek in. Ik ben met stomheid geslagen. Ik zie honderden vrouwen die aan tafels zitten de boontje te sorteren en de eindjes af te breken. Alles gaat hier met de hand. Arbeid is zeer goedkoop en ruim beschikbaar. Zelfs de etiketten worden met de hand op de potten geplakt. Ongelofelijk.
Als het pauze is lopen alle vrouwen naar huis. Mensen lopen hier gewoon. En dat zie je langs de doorgaande weg. Overal lopen mensen kinderen, geiten en ezels. De weg is de verzamel plaats van alle activiteiten. Chaos, ik zal hier foto’s van proberen te maken.
Gerald vertelt dat de fabriek voor hem van levensbelang is. Hij wil goede/eerlijke prijzen voor de boontjes voor de kleine boeren die dit gewas telen. Anders stoppen zij met deze teelt en dat betekent geen verder toekomst en inkomsten voor de vele honderden kleine boeren die deze gewassen telen. Later op de dag vertelt Rose dat de sperziebonen business 20 jaar lang hen belangrijkste bezigheid is geweest. Sinds de prijzen voor de verse bonen onder druk staan is het volume sterk gedaald omdat de boeren niet meer willen telen voor deze prijzen en zoeken ze naar alternatieven. De fabriek die het eind product verkoopt is blijkbaar wel levensvatbaar. Dit steekt Gerald enorm en wil daarom de fabriek in eigen handen krijgen om de boeren een eerlijke prijs te geven en meer te gaan telen.
Komende vrijdag leveren twee consultants een business plan op voor de overname. Ik heb aangeboden dat ik me hier graag in wil verdiepen. Dit aanbod nam Gerald maar wat graag aan. Misschien kan Havi Controling hier ook iets in betekenen?? Kreeft??
Verder ben ik vandaag op het ‘kantoor’ van mount Kenya Gardens geweest. Een managers meeting bijgewoond waarbij ik ben voorgesteld door Rose aan haar managers.
Ik heb gesproken met Presilla zij doet Sales. Ik heb het volgende van haar begrepen. Dagelijks gaan er twee kleine vrachtwagens (7,5 tons trucks) naar Nairobi. Eentje met een vaste hoeveelheid en samenstelling naar een supermarkt en een andere wordt geladen met bestellingen voor handelaren. Hier kunnen soms 60 verschillende bestellingen inzetten. De aanvoer van het fruit en de groenten is in de ochtend. Ook in min of meer vaste hoeveelheden. Is er te weinig product dan mindert ze alle bestellingen, is er te weinig hebben de handelaren pech. De supermarkt geeft per maand door wat zij de komende maand willen ontvangen.
De komende twee dagen wil ik mij verder verdiepen hoe dit bedrijf Mount Kenya Gardens in elkaar zit. Zij verhandelen de groenten en het fruit van zo’n 7000 kleine boeren bedrijfjes. Het organiseren van het afzet kanaal is hun belangrijkste doelstelling. Het is kleinschalig voor onze begrippen, maar voor hier is het een hele belangrijke stap om verder te ontwikkelen en de productie van gewassen te stimuleren. Kenya is bijna zelf voorzienend als het gaat om voedsel productie maar de populatie groeit. Er moeten meer monden gevoed worden en de landbouw productie staat op een zeer laag pitje.
Aan het einde van de dag eet ik in het Hotel en komt de directeur van het Hotel bij mij aan tafel zitten en praten we over de aanstaande verkiezingen in Kenya. Leuke man met brede interesse. Ik realiseer me dat ik sinds twee dagen geen blanke meer gezien heb. Ik ben blijkbaar de enige blanke in heel Meru Town ( 30.000 inwoners)
Aankomst op Nairobi vliegveld.
Nadat ik door de douane ben en mijn visum heb laten zien kan ik door naar de bagage afhandeling. Toch wel fijn als je dan eindelijk na lang wachten je koffer over de band ziet aankomen.
In de aankomsthal ga ik op zoek tussen de menigte naar een bord met daarop ‘Karibu Kenya Daniel’, zoals Gerald Muthomi gemaild had.
Ik veronderstelling dat er een taxi chauffeur voor me klaar zal staan die me naar Hotel Karibu zal brengen.
Twee keer fout; zie ik Rosemary Muthomi staan. Ik herken haar gezicht van de foto op hun internetsite. En zij legt mij vriendelijk en warm uit dat ‘Karibu’ in het Swahili Welkom betekent…….
Door het chaotische Keniaanse verkeer brengt ze mij naar mijn Hotel.
Verkeersregels: ze rijden links en ehhh… meer heb ik nog niet kunnen ontdekken. ‘Gaan ‘als het kan en heel goed uitkijken want iedereen doet dat: voetgangers kinderen, karretjes met ezels of koeien ervoor. Het is avond en als je een voertuig ontdekt waar alle verlichting werkt is het een uitzondering. Verder is een claxon belangrijk en doe je gewoon je grootlicht aan (tegenliggers of niet).
Verder valt op dat vooral de vrachtwagens oud zijn en een roetwolk uitstoten waar de stoomboot van de sint een puntje aan kan zuigen. Euro 0 zonder roetfilter is de standaard.
De eigenaren van het Hotel voor mijn eerste nacht zijn vrienden van Rose en Gerald. Samen met deze mensen drink ik mijn eerste biertje (Tusker) in Kenya en eten we gezamenlijk.
29 januari.
Volgende ochtend gaan we naar een fabriekje (Highland cannery) waar sperzieboontjes worden ingepot. Gerald heeft mij verteld dat hij deze fabriek graag wil kopen. De huidige eigenaar is 74 jaar oud en vermogend. De man heeft meerdere bedrijven in de (wegen)bouw. De fabriek interesseert de huidige eigenaar weinig maar de productie cheffin leidt het fabriekje met veel enthousiasme en is de vertrouweling van Gerald. Zij speelt Gerald allerlei belangrijke bedrijfsinformatie toe zodat Gerald een goed beeld kan krijgen over de productie kosten en de rentabiliteit van het fabriekje. Mount Kenya Gardens (MKG) (het bedrijf van Gerald en Rose) is echter de enige toeleverancier van de boontjes. Daarbij is er ook maar één ‘buyer’ van het eindproduct; de ingepotte sperzieboontjes. Hierdoor is er dus weinig concurrentie en drukt de prijs van het eindproduct maar dus ook van de inkoopprijs van de verse sperziebonen. En dit is slecht voor de boeren die Gerald behartigt. Heel toevallig is deze afnemer een Belgisch bedrijf op het zelfde moment ook aanwezig bij deze fabriek. Gerald drukt mij op het hart dat hij niet wil laten weten aan deze Belgische delegatie dat hij de fabriek wil kopen. Na de rondleiding door de fabriek ben ik in de gelegenheid even kort een praatje te maken met een van deze delegatie leden. Hij verteld dat zij een inkoop organisatie zijn en de producten door verkopen aan de Lidl Delhaize etc. In het verleden is er ook voor HAK geproduceerd.
De rondleiding door de fabriek is er een die ik niet snel zal vergeten: als we buiten voor het gebouw staan maak ik een paar foto’s. Er staan maar een enkele auto’s voor de fabriek. 2 daarvan zijn van Rose en Gerald één van de Belgische delegatie en één van een consultant. Als we in een witte jas en een haarnetje zijn gestoken gaan we door een zijingang de fabriek in. Ik ben met stomheid geslagen. Ik zie honderden vrouwen die aan tafels zitten de boontje te sorteren en de eindjes af te breken. Alles gaat hier met de hand. Arbeid is zeer goedkoop en ruim beschikbaar. Zelfs de etiketten worden met de hand op de potten geplakt. Ongelofelijk.
Als het pauze is lopen alle vrouwen naar huis. Mensen lopen hier gewoon. En dat zie je langs de doorgaande weg. Overal lopen mensen kinderen, geiten en ezels. De weg is de verzamel plaats van alle activiteiten. Chaos, ik zal hier foto’s van proberen te maken.
Gerald vertelt dat de fabriek voor hem van levensbelang is. Hij wil goede/eerlijke prijzen voor de boontjes voor de kleine boeren die dit gewas telen. Anders stoppen zij met deze teelt en dat betekent geen verder toekomst en inkomsten voor de vele honderden kleine boeren die deze gewassen telen. Later op de dag vertelt Rose dat de sperziebonen business 20 jaar lang hen belangrijkste bezigheid is geweest. Sinds de prijzen voor de verse bonen onder druk staan is het volume sterk gedaald omdat de boeren niet meer willen telen voor deze prijzen en zoeken ze naar alternatieven. De fabriek die het eind product verkoopt is blijkbaar wel levensvatbaar. Dit steekt Gerald enorm en wil daarom de fabriek in eigen handen krijgen om de boeren een eerlijke prijs te geven en meer te gaan telen.
Komende vrijdag leveren twee consultants een business plan op voor de overname. Ik heb aangeboden dat ik me hier graag in wil verdiepen. Dit aanbod nam Gerald maar wat graag aan. Misschien kan Havi Controling hier ook iets in betekenen?? Kreeft??
Verder ben ik vandaag op het ‘kantoor’ van mount Kenya Gardens geweest. Een managers meeting bijgewoond waarbij ik ben voorgesteld door Rose aan haar managers.
Ik heb gesproken met Presilla zij doet Sales. Ik heb het volgende van haar begrepen. Dagelijks gaan er twee kleine vrachtwagens (7,5 tons trucks) naar Nairobi. Eentje met een vaste hoeveelheid en samenstelling naar een supermarkt en een andere wordt geladen met bestellingen voor handelaren. Hier kunnen soms 60 verschillende bestellingen inzetten. De aanvoer van het fruit en de groenten is in de ochtend. Ook in min of meer vaste hoeveelheden. Is er te weinig product dan mindert ze alle bestellingen, is er te weinig hebben de handelaren pech. De supermarkt geeft per maand door wat zij de komende maand willen ontvangen.
De komende twee dagen wil ik mij verder verdiepen hoe dit bedrijf Mount Kenya Gardens in elkaar zit. Zij verhandelen de groenten en het fruit van zo’n 7000 kleine boeren bedrijfjes. Het organiseren van het afzet kanaal is hun belangrijkste doelstelling. Het is kleinschalig voor onze begrippen, maar voor hier is het een hele belangrijke stap om verder te ontwikkelen en de productie van gewassen te stimuleren. Kenya is bijna zelf voorzienend als het gaat om voedsel productie maar de populatie groeit. Er moeten meer monden gevoed worden en de landbouw productie staat op een zeer laag pitje.
Aan het einde van de dag eet ik in het Hotel en komt de directeur van het Hotel bij mij aan tafel zitten en praten we over de aanstaande verkiezingen in Kenya. Leuke man met brede interesse. Ik realiseer me dat ik sinds twee dagen geen blanke meer gezien heb. Ik ben blijkbaar de enige blanke in heel Meru Town ( 30.000 inwoners)
-
31 Januari 2013 - 11:30
Robin:
Leuk verslag Daniel! Natuurlijk is controlling hiervoor beschikbaar;)
We horen het wel als we wat moeten doorrekenen voor je!
Gr,
Edwin & Robin -
31 Januari 2013 - 13:27
Ruud,Johan En Gijs:
Ha Spetterman,
Groetjes van de dartertjes.
Leuk verslag en heel veel plezier met je "vakantie".
Stuur ook ff wat foto's, want je verhaal vraagt om beelden....
Hajeto.
-
31 Januari 2013 - 20:07
Jan Schreuder:
Leuk dit verhaal, maar inderdaad foto's dan is het makkelijker te bevatten.
Gr. Van uit Holland -
31 Januari 2013 - 20:39
Sherida:
Leuk verslag! Zo te zien kijk je je ogen uit. Ben benieuwd naar je foto's.
In NL alles goed. 2de kou front komt eraan, wellicht 11 stedentocht? ;-) Oja en Bea gaat met pensioen. Willem en Maxima nemen het stokje over en we krijgen op 27 april Koningdag ipv Koniniginnedag. Zo je bent weer helemaal bij wat er in NL is gebeurd. Geniet van je onvergetelijke trip.
Hakuna Matata
Sherida -
31 Januari 2013 - 21:24
Yvonne:
Ha schatje,
Leuk om je verslag te lezen! Je had al vanalles verteld maar nu lees ik meer details. Hopelijk heb je in je volgende verblijfplaats (waar????) wel een goede internetverbinding zodat je ook je foto's kunt uploaden!!!! Heel dikke kus van Eva, Wessel en Yvonne -
31 Januari 2013 - 21:37
Esther:
Leuk verslag. Klinkt allemaal wel erg leuk. Weer eens wat anders dan hier waar alles tot in de puntjes geregeld is.
Geniet!
Gr, Esther -
31 Januari 2013 - 21:59
Kees @ Tineke:
Hoi Daniël,
Leuk om je verslag te lezen. Echt een geweldig project dit. Maak er iets moois van.
Nieuwtje van het voetbalfront: Max heeft z'n sleutelbeen gebroken. Zes weken niet voetballen dus.
Geniet van de mooie tijd daar. groet Kees
-
31 Januari 2013 - 22:07
Korstiaan En Heleen:
Wat leuk om te lezen Daniel! Wat een andere wereld. Echt bijzonder om mee te maken en mooi om te zien. Geniet ervan! Groet, Korstiaan en Heleen -
31 Januari 2013 - 23:13
Willem:
Hallo Daniël,
Wat een indrukken doe je daar op kerel, ongeloveloos.
Puur ambachtelijk handwerk, waar vindt je dat nog. Juist, in Kenya.
En vergeet niet met al die donkere mensen te flitsen met het fotograferen.
Succes nog even daar.
Ps, per 30 april heb ik een bijbaantje, (Koning Willem)
Groeten -
31 Januari 2013 - 23:35
Gé, Milou En Marloes:
Hey Daan
Super zeg! Geneet d'r van en zorg goed voor jezelf. Heel veel succes en toi toi met je werk! wel leuk als het zo opgepikt wordt. Heel veel lieve groetjes vanuit een carnavalesk Limbug. Dieke knuffel en x van ons!!! -
01 Februari 2013 - 11:41
Mark:
Daniel,
Erg leuk verslag ben benieuwd naar je volgende ervaringen. Leuk hoor zo'n snoepreisje!
Bijzonder hoe groot de contrasten dan zijn tussen Europa en Afrika. Heb het zelf in Gambia ervaren.
Geniet er van en hopelijk kun je het bedrijf ondersteunen met de ontwikkelingen / businessplan.
Grt Mark -
01 Februari 2013 - 14:33
Gé:
Hoi Daan,
Leuk verslag. Succes in ieder geval en natuurlijk ook heel veel plezier gewenst.
Groet vanuit en met water overgoten Sittard,
Marloes Milou en Gé -
01 Februari 2013 - 17:36
Myriam:
Hoi Daniel,
Ik heb net van Yvonne je blog adres gekregen. Wat een ervaringen allemaal! Leuk om te lezen.
Heel veel succes en ook vooral veel plezier daar. Geniet (straks ook met Yvonne) van deze bijzondere reis.
Groetjes,
ook van Lars & Stijn,
Myriam. -
02 Februari 2013 - 08:49
Frank MB:
Hoi Daniel,
Gaaf om te lezen hoe je ervaring is inzo'n andere wereld. Alle indrukken moeten he ervaring zijn maar ook zwaar denk ik. Maak een foto van de co2 productie van de lokale trucks. Die kan ik weer gebruiken ;-)
Veel plezier!
gr. Frank -
02 Februari 2013 - 11:34
Ermie&johan:
Hi Daan,
Leuk om je eerste indrukken te lezen. Kun je ons ook vertellen wat jou naar Kenia heeft gebracht? Is dit voor je werk of een vrijwilligersproject? -
02 Februari 2013 - 15:39
Annie En Dre Uit Limburg:
Daniël, wat fijn dat wij mee kunnen reizen. Zo te lezen is het een echte uitdaging en met de foto's erbij wordt jouw verslag wel heel bijzonder.
-
02 Februari 2013 - 22:30
Hans Teeuwen:
Beste Daniel,
Wat een avontuur! Die foto's van de trucks wil ik wel eens zien.
Misschien dat we er toch een bod op doen. Euro 0 is echt een collector item (haha).
Ik wens je in ieder geval veel succes en tot ziens!
Groeten,
Hans -
09 Februari 2013 - 22:17
Gerry:
Super Daniel, veel succes!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
